بررسی سرانجام مبتلایان به انفارکتوس میوکارد همراه با قطعه st بالارفته و عوامل همراه آن

سابقه و هدف: با توجه به افزایش شیوع انفارکتوس میوکارد (mi)، این مطالعه به منظور تعیین سرانجام مبتلایان به mi همراه با قطعه st بالارفته و عوامل همراه آن روی مراجعین به بیمارستان لقمان طی سالهای 1386 و 1387 انجام گرفت. مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی، کلیه بیمارانی که با تشخیص mi همراه با قطعه st بالا مراجعه نمودند، به مدت 30 روز پیگیری شدند و سرانجام این بیماران از نظر ادامه حیات یا وفات مشخص گردید. میزان timi risk score با روش استاندارد در این بیماران تعیین و ارتباط score مذکور با سرانجام بیماری محاسبه و نقش سایر خصوصیات فردی و بیماری با سرانجام بیماری با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: طی مدت مورد بررسی 85 بیمار واجد شرایط وجود داشتند که 67% مرد و 33% زن با میانگین سنی 14±58 سال بودند. بروز مرگ در 2/21% در عرض یک ماه حادث شد. 78% بیماران فوت کرده score 8 و بیشتر داشتند حال آنکه در بیماران زنده مانده 8% score 8 و بیشتر داشتند (001/0p<). جنس، سابقه دیابت، مصرف سیگار، سابقه آنژین، سابقه بیماری عروق کرونر و سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر ارتباطی با سرانجام بیماری نداشت. عدم دریافت استرپتوکیناز در 61% بیماران فوتی و 4/22% بیماران زنده مانده گزارش شد (005/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان بقای بیماران در حدود قابل قبول باشد. timi risk score در تعیین سرانجام درمان مفید است.